C język programowania Wikipedia, wolna encyklopedia

Razem z typem int można stosować kwalifikatory short oraz long. Pozwalają one programiście wykorzystywać typy danych krótsze i dłuższe niż naturalne dla danej architektury. Ponadto nazwę każdego typu, służącego do przechowywania liczb całkowitych, można również poprzedzić słowem signed lub unsigned, aby określić, czy dany obiekt ma być w stanie przechowywać liczby ujemne62. Reprezentacja bitowa wartości, które można zapisać zarówno w wariancie signed, jak i unsigned danego typu jest w obu wariantach taka sama63. Standard języka C opisuje wiele sytuacji, dla których zachowanie jest niezdefiniowane(inne języki) lub nieokreślone(inne języki).

Pierwsza linijka tego kodu informuje preprocesor, aby dołączył w to miejsce zawartość pliku stdio.h, który wchodzi w skład biblioteki standardowej języka C123. Zadeklarowane w nim są procedury odpowiadające za obsługę wejścia i wyjścia, w tym printf124. To od Amerykanie kupili rekord 17m dział w roku niepokojów analizy stwierdza niej rozpoczyna się wykonanie programu napisanego w C. Funkcja ta nie przyjmuje żadnych argumentów i zwraca wartość całkowitą.

Składnia

Zawierają one informacje o typie parametrów oraz wartości zwracanej70. Zmienna typu funkcyjnego, jeśli nie jest argumentem operatora pozyskania adresu &, niejawnie przekształca się we wskaźnik do funkcji43. Wywołania, dokonywane za pośrednictwem wskaźników nie są przez standard rozróżniane od tych zawierających wprost nazwę funkcji90. Może on oznaczać różne byty w różnych momentach wykonywania programu30. W przypadku, gdy dwa identyfikatory różnią się jedynie znakami na nieistotnych pozycjach, zachowanie jest nieokreślone. Standard języka C nie ustala w sposób sztywny zakresów wartości, jakie muszą się zmieścić w obiektach poszczególnych typów.

1. Dyrektywy preprocesora rozpoczynają się od znaku # i muszą znajdować się w osobnych liniach (dopuszczalne jest by przed symbolem kratki znajdowały się spacje)52.
2. XX wieku Bjarne Stroustrup stworzył język C++, który stanowił rozszerzenie C, dodające przede wszystkim wsparcie dla programowania obiektowego.
3. Nie zapewnia ono jednak przenośności między różnymi platformami172.
4. Plik źródłowy razem z plikami dołączonymi dyrektywą #include tworzy jednostkę tłumaczenia, która po przetłumaczeniu na kod maszynowy może być konsolidowana z innymi w celu stworzenia wykonywalnego programu29.

XX wieku Bjarne Stroustrup stworzył język C++, który stanowił rozszerzenie C, dodające przede wszystkim wsparcie dla programowania obiektowego. Dodatków tych nie wcielono do C, a C++ został niezależnie ustandaryzowany przez ANSI i ISO12. Według Stack Overflow Developer Survey 2022, co szósty profesjonalny programista zna język C. Większość respondentów (60%) oceniła go jednak jako „przerażający” (w dwustopniowej skali, drugą opcją było „uwielbiany”). Natomiast 4,3% osób zadeklarowało, że chce rozpocząć pracę z tym językiem147. W trakcie kompilacji, komentarze zastępowane są znakiem spacji29.

Wyrażenie, które może odwoływać się do obiektu jest l-wartością. Jej typ Czynniki które odnoszą się Forex określa, w jaki sposób interpretować zawartość obiektu43. Do tego czasu wprowadzono również do składni języka obsługę struktur.

ANSI C i ISO C

Stanowiła ona pierwszą, nieformalną, specyfikację języka C4. Wersja ta bywa nazywana C78, gdzie nazwa pochodzi od roku wydania. Inne skrócone określenie, K&R C, pochodzi od nazwisk autorów książki8. C – imperatywny, proceduralny Zarządzanie portfelem usług (Indie zapewni menedżer portfela język programowania ogólnego przeznaczenia3, stworzony na początku lat 70.

C (język programowania)

W następnych latach, wraz z pracami nad przenośnością systemu Unix, została ona rozwinięta i usprawniona. Funkcje biblioteczne nie zostały przez autorów książki uznane za część języka, lecz dodatek do niego410. Około 1977 roku Dennis Ritchie, Ken Thompson i Stephen Johnson skupili się na przenośności oprogramowania napisanego w C4. W tym celu przyjrzeli się często wykorzystywanym konstrukcjom i zachowaniom, które były zależne od architektury komputera.

Kwalifikatory typów

XX wieku przez Dennisa Ritchiego, ówczesnego pracownika Bell Labs. W języku C powstały narzędzia systemowe dla Uniksa, a potem również kod systemu Unix. Od tego czasu jego rozwojem zajmuje się grupa robocza w ramach ISO.

Jako lewy argument operatora , lub w charakterze instrukcji. Rzutowanie tego typu na jakikolwiek inny typ, zarówno jawne, jak i niejawne jest niedozwolone59. Słowem void oznacza się między innymi funkcje nie zwracające nic60. Niezainicjowana zmienna(inne języki) to problem, który dotyczy wielu języków programowania175. Kompilator języka jedynie rezerwuje dla zmiennej obszar w pamięci, a jej wartość jest taka jaka wynika ze stanu bitów, która się w tej pamięci aktualnie znajduje179.

Typ danych określa zbiór wartości, które może przyjąć dany obiekt, jak również dozwolone operacje na nim57. Język udostępnia zestaw typów podstawowych oraz mechanizmów konstruowania typów pochodnych58. Od standardu C99 zdefiniowany jest sposób obsługi liczb zespolonych w języku. Służą do tego typy z określeniami _Imaginary oraz _Complex18, przechowujące – odpowiednio – wartości urojone oraz zespolone. Kwalifikatorów tych można używać jedynie z typami zmiennoprzecinkowymi20.