C język programowania Wikipedia, wolna encyklopedia

Cechy języka, krytykowane jako trudne do odczytania lub zrozumienia, bywają również wykorzystywane do celowego zaciemniania kodu, czego skrajnym przypadkiem są programy zgłaszane do konkursu IOCCC170. Zalicza się go do tej grupy dla wygody, choć nie służy do deklarowania pamięci116. Obiektowi można również nadać klasę extern, która jawnie informuje, że cechuje się on linkowaniem zewnętrznym. Jest to domyślna własność zmiennych deklarowanych na zewnątrz funkcji114. Zmienne statyczne i zewnętrzne są inicjalizowane zerem, jeśli nie podano żadnej wartości początkowej115.

Klasy pamięci

Ponadto przez cały ten czas dany obiekt będzie dostępny pod stałym adresem i będzie przechowywał ostatnio zapisaną wartość. Momenty utworzenia i zniszczenia obiektu są zależne od przypisanej mu Midweek Market Podcast – 3 marca klasy pamięci108. Dostęp do pamięci nie jest kontrolowany przez język109, ale próby odczytu lub zapisu pod nieprawidłowymi adresami mogą skończyć się naruszeniami ochrony pamięci110. Szczególnym typem danych w C jest typ pusty void, który nie przechowuje żadnej wartości. W związku z tym można wykorzystywać go jedynie w sytuacjach, gdy wartość nie jest wymagana – np.

Język C powstawał jako rozwinięcie języka B, wzbogacając się stopniowo o kolejne funkcje. Okresy najszybszego rozwoju języka C to lata 1972–1973 oraz 1977–1979. To czas zdobywania przez niego popularności, czego efektem była dostępność kompilatorów dla praktycznie wszystkich używanych wtedy architektur komputerów i systemów operacyjnych. Zadeklarowanie obiektu ze słowem register sugeruje kompilatorowi, by umieścił go w pamięci o szybkim dostępie (np. rejestrze procesora112). Ostateczny wybór rodzaju pamięci, w której znajdzie się zmienna, należy jednak do kompilatora. Niezależnie od tego, czy obiekt zlokalizowany będzie w pamięci adresowalnej, zabronione jest pobieranie adresu zmiennej rejestrowej113.

Standard ISO C nie określa kolejności, w której przylegające do siebie pola bitowe są przechowywane w pamięci83. Funkcje w języku C nie mogą być przeciążane47, ale istnieje mechanizm definiowania funkcji o zmiennej Citi Senior Electronic Equities Trader i sprzedawca do odejścia na pastwiska nowe liczbie argumentów48. W 2011 roku do języka C wprowadzono także mechanizm definiowania makr generycznych ze względu na typ parametrów oraz wsparcie dla literałów napisowych w standardach Unicode i UTF-821.

1. Zastosowanie języka C pozwoliło części producentów oprogramowania zrezygnować ze stosowania języka asemblera130.
2. Wszystkie operacje, które są dopuszczalne dla struktur, można wykonywać również na uniach87.
3. Według Stack Overflow Developer Survey 2022, co szósty profesjonalny programista zna język C.
4. Kwalifikatorów tych można używać jedynie z typami zmiennoprzecinkowymi20.

Typy pochodne

W przypadku, gdy zmienną lokalną zadeklarowano jako statyczną, będzie ona przechowywała tę samą wartość pomiędzy różnymi wywołaniami funkcji. Z kolei statyczne zmienne zewnętrzne charakteryzują się linkowaniem wewnętrznym, co oznacza, że nie są widoczne na zewnątrz jednostki tłumaczenia, w której je zadeklarowano112. W języku C dostępny jest mechanizm pozwalający na zdefiniowanie synonimów dla istniejących typów danych. Aliasowanie nie tworzy nowego typu, zatem obiekty utworzone z użyciem zarówno pierwotnej, jak i nowej TFI Markets Forex Broker-przegląd i informacje o rynkach TFI nazwy mają identyczne właściwości91.

Typy danych

Wewnątrz nawiasów klamrowych znajduje się lista instrukcji, które zostaną wywołane po uruchomieniu programu125. Do przechowywania adresu obiektu określonego typu służą wskaźniki75. Dozwolone jest wykonywanie na nich niektórych operacji arytmetycznych. Dowolny wskaźnik można przyrównać do zera (oznaczającego literał pusty, zapisywany też jako NULL)76. Porównywanie oraz odejmowanie dwóch wskaźników jest zdefiniowane wyłącznie wtedy, kiedy dotyczą one tej samej tablicy lub – wyłącznie w przypadku porównywania – tego samego obiektu złożonego77.

Pozwalają one przechowywać wartości różnych typów pod tym samym adresem, z poszanowaniem ograniczeń dotyczących ich ułożenia w pamięci. Unia ma przynajmniej taki rozmiar, jak największa spośród jej składowych. Wszystkie operacje, które są dopuszczalne dla struktur, można wykonywać również na uniach87. Preprocesor w języku C pozwala na manipulację kodem źródłowym przed właściwą kompilacją.

Dyrektywy preprocesora rozpoczynają się od znaku # i muszą znajdować się w osobnych liniach (dopuszczalne jest by przed symbolem kratki znajdowały się spacje)52. Początki C są ściśle związane z rozwojem systemu Unix, napisanego pierwotnie przez Dennisa Ritchiego i Kena Thompsona w asemblerze na komputer PDP-7. Późniejsza wersja systemu, przeznaczona na maszynę PDP-11, również powstała w asemblerze4.